حضرت سلیمان(ع)

حضرت سلیمان علیه السلام از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می باشد. پایتخت وی بیت المقدس در شام بود. خداوند نیروهای بزرگ و امکانات بسیار در اختیار وی قرار داده بود، تا آن جا که رعد و برق و جن و انس و همه پرندگان و چرندگان و حیوانات دیگر تحت فرمان وی بودند و حضرت سلیمان (ع) زبان همه آن ها را می دانست و بر سرتاسر زمین فرمانروایی می نمود.

قصه های زیادی در خصوص سلیمان و ملکه سبا وجود دارد. بر مبنای نوشتارهای یهودی سلیمان به تمامی موجودات زنده جهان مسلط شده بود اما روزی متوجه شد که هدهد در پیش وی حاضر نشده است. وی به دنبال هدهد می فرستند و هدهد به وی می گوید که به دنبال سرزمین جدیدی رفته بوده است. هدهد به سرزمینی در شرق رفته بوده است که بسیار ثروتمند بوده و رییس آن ملکه سبا بوده است. سلیمان هدهد را به پیش ملکه سبا می فرستد تا وی را به دربار خویش دعوت کند.
ملکه بهمراه هدایای زیادی از طلا، ادویه و سنگ های قیمتی به پیش حضرت سلیمان (ع) رفت؛ و سلیمان به او هر آنچه او می خواست عنایت کرد و او با خشنودی از نزد سلیمان بازگشت.

سلیمان بن داوود از نادر پیامبرانی است که خداوند خلافت مشرق و مغرب زمین را به وی داد و سالها بر انسانها ، چهارپایان، مرغان و درندگان غالب و حاکم بود و زبان تمامی موجودات را می دانست که زبان از وصف اقتدار بزرگ وی قاصر است.

در مورد ثروت ایشان آورده اند که: فرشی داشت که جنیان آنرا از حریر و طلا بافته بودند و هر موقع که می خواست به جایی برود روی آن قالی می نشست و هر جا و با هر سرعتی که می خواست، آن فرش او را به مقصد می رساند. آن قدر قدرت داشت که حتی باد هم تحت اختیار وی بود و با باد سخن می گفت. میزی داشت از طلا که با یاقوت و جواهرات آراسته شده بود و سه هزار میز دیگر در نزدیکی وی بودند( مخصوص علما، وزرا و بزرگان بنی اسرائیل).

سلیمان( علیه السلام) صد فرسخ لشکر داشت، 25 فرسخ از جنیان، 25 فرسخ از پرندگان، 25 فرسخ از انسان و 25 فرسخ از حیوانات چهارپا. جنیان گوهرهای درخشان برایشان می آوردند.

در اشپزخانه های آن حضرت روزی 100 هزار گوسفند، 40 هزار گاو برای فقیران و بی بضاعت ها و لشکریانش طبخ می گردید ولی غذای خودش نان جو بود که آنرا هم با دست خویش می پخت.

نکته مهم قصه این است که سلیمان( علیه السلام) با اینهمه مکنت فریب جهان را نخورد و جهان را در مسیر آخرت خرج کرد ولی با این حال آخرین پیامبری است که در فردای رستاخیز به بهشت میرود چون خاصیت دنیا در این است که در حرام آن عقاب و در حلال آن حساب است. حسابرسی طولانی دارایی و اموال حضرت سلیمان (ع) باعث می شود که وی بعنوان آخرین پیامبر و فرستاده خدا قدم به بهشت گذارد.

عاقبت حضرت سلیمان
حضرت سلیمان در سیزده سالگی حکومت را بدست اخذ کرد و چهل سال حکومت کرد و در سن ۵۳ سالگی از دنیا رفت. براساس برخی از داستان ها، حضرت سلیمان ۷۱۲ سال عمر کرد.

طی ملاقاتی با عزرائیل، سلیمان( علیه السلام) دریافت که مرگش نزدیک شده است، به خدا عرض کرد:« خدایا! مرگ مرا از جنّیان بپوشان، تا هم بنای ساختمان مسجد را به پایان برسانند، و هم انسانها بدانند که جنّ ها علم غیب نمی دانند.»

سلیمان( علیه السلام) به محراب و محل عبادت خویش برگشت و در حالی که ایستاده و بر عصایش تکیه داده بود، از دنیا رفت. مدّتی به همان وضعیت ایستاده بود و جنّ ها به تصوّر این که وی زنده است و نگاه می کند، کار می کردند. عاقبت موریانه ای وارد عصای وی گردید و داخل آنرا خورد. عصا شکست و جنازه سلیمان( علیه السلام) از ناحیه صورت به زمین افتاد. آنگاه همه فهمیدند که او از جهان رفته است.

از آن پس جنّ ها از موریانه ها تشکّر و سپاسگذاری می کنند، چرا که بعد از آگاهی از مرگ حضرت سلیمان ـ (ع) ـ دست از کارهای سخت کشیدند.
در قرآن به مرگ سلیمان اشاره شده است.